Yellow Suburbia

Hey, welkom bij mijn eerste blogpost op Yellow Suburbia! Dit is het eerste dat ik op deze website plaats, maar het is zeker niet het eerste wat ik schrijf. 
Mijn allereerste blog startte ik ongeveer een jaar geleden, maar lang volgehouden heb ik het niet… Het schrijven vond ik nog steeds fantastisch maar ik was nooit tevreden met het resultaat omdat ik teveel nadacht over wat anderen zouden vinden (stom, I KNOW).

Voordat ik mijn eerste blog startte schreef ik ook al veel. Van verhalen over One Direction (yes, I am one of those) tot dagboeken tot excuusbriefjes naar m’n ouders, “sory dat ik zo kwaat wert mama”. Vond laatst nog een briefje terug met die exacte tekst.

Op deze blog wil ik iets totaal anders doen dan op mijn vorige. Dit keer geen regels, gewoon doen wat ik leuk vind. No stress.

Door bloggen kan ik laten zien wat ik leuk vind, waar ik passie voor heb en waar mijn aandacht ligt. Er zijn zoveel uiteenlopende zaken waar ik continu een mening over heb. Het afgelopen jaar heb ik geleerd dat iedereen een eigen mening mag hebben, ook ik. Ik vind het belangrijk dat ik mijn meningen, visies en gedachten kan delen. Because no one should be silent!

Als je zover gekomen bent, HALLO. Ik ben Lizet de Blecourt, 16 jaar oud en wonende in Groningen. Het grootste deel van mijn tijd gaat op aan school (vwo is een bitch), het verdrinken in de oneindige wereld van YouTube en het huilen over m’n favoriete muziek. Op maandag, donderdag en zaterdag speel ik volleybal, wat naast schrijven een goede uitlaatklep is. Fotografie is ook iets wat ik superleuk vind om te doen en waar ik een stuk beter in wil worden.

Verder vind ik verschillende onderwerpen op politiek, sociologisch en psychologisch vlak heel belangrijk en interessant, ik ben dus ook niet van plan om hier stil over te zijn en ben niet bang om mijn mening te geven.

Omdat dit mijn eerste post is wil ik een sneakpeak geven van wat je zoal kunt verwachten op deze site. As I said, no rules, maar dit zijn de dingen waar ik het meest van hou en dus ook over zal schrijven.

Photography & cinematography

Fotografie is iets waar ik altijd al zo veel van heb gehouden. Ik doe het al zolang ik me kan herinneren. Het begon met de familiecamera, daarna met de grote van papa, vervolgens met mijn Iphone en nu heb ik eindelijk mijn eigen camera. De mooist plaatjes die ik weet vast te leggen ga ik dus zeker delen!

Cinematography vind ik echt fucking vet. De cinematography in een film is echt wat het maakt of breekt, zonder ben je nergens. M’n favoriete serie, SKAM (allemaal kijken!!), is killing the game op het gebied van cinematography. Insane mooie beelden schieten ze van Oslo. Ooit wil ik proberen de perfecte shortfilm te maken met shots van steden en what so ever. Voor nu kloot ik maar wat aan met de weilanden en schapen hier, maar wie weet kom ik nog eens op een plek waar ik een video van kan maken.

Music

How can one live without music. Seriously, muziek is zo belangrijk voor mij. Op de fiets, onder de douche, in m’n kamer, via Spotify, CD of radio, I DON’T CARE. Mijn muziek smaak is all over the place. Van ‘The Weeknd’ tot ‘Ed Sheeran’ en ‘One Direction’ naar ‘Chef’Special’ en ‘Kensington’. Love it all. De laatste tijd merk ik dat ik steeds vaker naar de radio luister in plaats van Spotify weer aan te zetten. Zo ontdek ik nieuwe muziek en kom ik niet terecht in een sleur van één en dezelfde playlist. 3FM is écht mijn favoriete radiozender, ooit. Thanks to Domien, Frank en Herman. Mijn favoriete radiomannen ❤

Fashion

Fashion en mode is voor mij niet heel belangrijk, MAAR ik vind het wel super leuk. Ik kan uren door modetijdschriften bladeren of heel het internet afspeuren naar bepaalde kledingstukken. Komende winter ga ik proberen om alleen maar kleren te kopen die ik écht leuk vind en wat ook goed zit. Mijn goal is om alleen maar kleding in m’n kast te hebben wat ik oprecht superleuk vind, want op dit moment is dat bij lange na niet zo.

My personal opinions, experiences and dreams

Kerst vieren in New York, Harry Styles life zien shinen, werken bij BNN, mee lopen in een march voor equality, groot worden in bloggen, wonen in Londen, dit zijn een paar van mijn persoonlijke dromen. Misschien zijn ze onrealistisch of komen ze nooit uit maar dat is geen reden om te stoppen met dromen. Ik weet wat ik wil maar aan de andere kant ook weer helemaal niet. Een uitgestippelde toekomst? Don’t know her. Op dit moment lijkt het me heel erg leuk om journalistiek te studeren, of dat over twee weken nog steeds zo is kan ik niet met zekerheid zeggen…

Voor de wereld valt er ook genoeg te hopen. Wat een puinzooi is het nu… Ik hoop dat Trump zijn shit op orde krijgt, of wordt afgezet. (Die piepo's van Noord-Korea en Rusland hebben ook nog flink wat te verbeteren). Ik hoop dat gender, seksualiteit en religie eindelijk door iedereen geaccepteerd kan worden. Ik hoop dat we met zijn allen kunnen zorgen dat onze wereld niet voor onze ogen wegbrand, door het broeikaseffect. Ik hoop dat we wat kunnen doen aan armoede en het te kort aan educatie, wat speelt in nog te veel landen. Again, dreams and hopes die misschien nooit uitkomen. Maar laten we alsjeblieft blijven hopen jongens. That’s the least we can do.

Dit is een snippet of wat je kunt verwachten van mijn blog. Het is een kijkje in mijn hoofd en hart. Net als bij anderen veranderen mijn mening en passies continu. I might fall in love with new things and out of love with others, and that is going to be a journey that I am going to capture right here.

Love,

Lizet.